Goede vaart - Hemelvaart 

             In mei genieten we van drie vrije dagen. Twee ervan zijn katholieke hoogdagen, Hemelvaartsdag en Pinkstermaandag. Weinigen weten nog waarvoor ze staan, hoe ze zijn ontstaan. Het is een verworven recht. Ook wij nemen een verlengd weekend, kiezen het ruime sop met onze boot. Na de winter en onderhoudsweken eindelijk tijd om te zeilen.

            Mei is ook de rijkste voorjaarsbloeimaand. De paarse seringen in de tuin van mijn moeder, de lelievormige wit-roze bloemen van de magnolia in het park, de roze bloesem van de Japanse sierkers in de straat doen me stilstaan, hun geur opsnuiven. Dit jaar gebruikt een koolmezenpaar het nestkastje in onze tuin. Ze zijn druk bezig zich te installeren. Het is een komen en gaan met takjes. Mijn partner en ik zitten vaak in stilte naar ze te kijken.

            De maand mei heeft nog een vierde feesttraditie, Moederdag. Reeds bij de Romeinen werd de moedergodin, Maia, in mei geëerd. Zij staat voor alles wat groeit, voor nieuw leven. Niet iedereen viert Moederdag in mei. In Antwerpen gebeurt dit op 15 augustus, een verlofdag, O.L.V. Hemelvaart. Ik ben geboren in Deurne en nam die gewoonte van mijn moeder over. Een feest in zomervakantietijd regelen is met volwassen kinderen niet vanzelfsprekend. Het vraagt planning en rekening houden met ieder zijn wensen.

            Dit jaar ga ik de gewoonte van de moeder van mijn partner volgen. In hun gezin vierden ze beide Moederdagen. Op die twee dagen kreeg ze haar negen kinderen bij elkaar, aan haar tafel, tot ze dit zelf niet meer kon organiseren. Zij vond dat je als moeder niet voldoende kon worden in de bloemetjes gezet. Onlangs verraste mijn moeder me met een gelijkaardige uitspraak: "Jij kan niet genoeg worden gevierd."

            Op die manier dankte ze me voor mijn zorg voor haar. Een longontsteking hield haar drie maanden in het ziekenhuis. Ze is een blinde dame van 85 jaar. In die vreemde omgeving was ze zeer gelaten en bang. Tien weken lang ging ik elke dag op bezoek. Haar mobiliteit en zelfstandigheid waren enorm achteruitgegaan. De dokter vond dat ze niet terug naar huis kon. Daarmee gingen we niet akkoord. Gelukkig stond ook de huisarts achter ons. Met extra hulp van hem, verpleging, kinesist en gezinszorg kon ze thuis revalideren. Vooral door haar moed en vertrouwde omgeving, lukte het ook. Twee maanden na haar ontslag kon ik weer een kop van haar zelfgemaakte tomatensoep uitscheppen.   

Foto: Marianne Van Tiggelen